Czym zajmuje się pedagogika społeczna?

Pedagogika społeczna to subdyscyplina zajmująca się środowiskiem i jego wpływem na rozwój człowieka. Człowiek żyje w otoczeniu naturalnym, społecznym i kulturowo-cywilizacyjnym. Wszystkie te sfery na niego oddziałują, a pedagogika społeczna stara się rozpoznać, w jaki sposób i co z tego wynika, a także wypracować działania, dzięki którym środowiska mogłyby bardziej sprzyjać rozwojowi ku autonomii, uczestnictwu i szczęściu.

Najwięcej uwagi poświęca środowisku społecznemu, a więc rodzinie, szkole, zakładom pracy, uwikłanym z kolei w szersze związki: w sytuację polityczną, ekonomiczną, gospodarczą, religijno-światopoglądową etc. Przygląda się historii i pojęciom dzieciństwa oraz rodziny, a także funkcjom i dysfunkcjom rodziny, procesom socjalizacji i różnym próbom ich wyjaśnienia, pojęciu roli społecznej, zadaniom szkoły jako instytucji, w której socjalizacja przebiega. Zadaje pytania o szkołę jako miejsce potencjalnego wyrównywania różnic społecznych — a może podtrzymywania tych różnic? Przygląda się osobom, które wypadły z głównego nurtu życia: bezdomnym, bezrobotnym, uzależnionym, próbuje rozwikłać ścieżki, które prowadzą do marginalizacji i utraty sprawczości, stara się znaleźć sposoby wsparcia. Analizuje także kulturę jako dziedzinę, w której wzrastają wolność, twórczość i osobowość, oraz poszukuje sposobów zaproszenia jak największej liczby osób do świadomego i krytycznego uczestnictwa w jej dobrach, uczestnictwa, które jest zaangażowaniem w budowanie coraz lepszego świata.